Recensie: Paradies: Liebe

op het strand

Tijdens de laatste editie van het filmfestival in Cannes wist Paradies: Liebe het publiek in twee tegenovergestelde kampen te verdelen.

Na afloop klonk vanuit het ene deel een luid gejuich en applaus, terwijl de andere toeschouwers hun afkeer lieten blijken of halverwege al boos waren weggelopen. En dat terwijl regisseur Ulrich Seidl eigenlijk helemaal niet zo’n provocateur is. Hij doet iets veel ergers: hij houdt het publiek een spiegel voor. Niet dat iedereen doet wat er in zijn films gebeurd, maar wat je ziet is wel typisch menselijk gedrag.

Paradies: Liebe volgt een Oostenrijkse vrouw van middelbare leeftijd die op aanraden van een vriendin naar Kenia op vakantie gaat. Dat doet ze niet voor de wilde dieren of de natuur, maar voor de jonge, zwarte mannen. Deze gaan volgens die vriendin maar al te graag naar bed met een rijke, Westerse vrouw. Deze bijzondere variant van prostitutie is de rode draad van de film. Heb je eerdere films van Seidl gezien , dan weet je wat je kunt verwachten. Waar andere filmmakers vaak met zulke onderwerpen de suggestie wekken, laat hij juist alles zien. En dan vaak ook nog tergend lang en langzaam. Hij toont de vadsige, Westerse mens in al zijn ranzigheid en decadentie. Dat zorgt voor een film die varieert van gênant en confronterend tot zeer lachwekkend.

Plaatsvervangende schaamte

Seidl is alleen maar de brenger van de boodschap. Hij geeft geen waardeoordeel mee. Het is dus aan jou als kijker om er eventueel iets van te vinden. Daar zullen veel mensen moeite mee hebben, maar ben je niet snel te choqueren, bekend met het werk van Ulrich Seidl of bijvoorbeeld fan van andere provocateurs als Todd Solondz dan kun je deze film niet missen. Ik vond het in ieder geval zeer geniaal. Het ene moment had ik last van enorme plaatsvervangende schaamte, terwijl ik op een ander moment het uitgierde van het lachen.

Paradies: Liebe is het eerste deel van een drieluik. In de overige twee delen maken we kennis met een godsdienstwaanzinnige en een verliefd meisje met overgewicht. Niets menselijks is Ulrich Seidl vreemd.