Recensie: NintendoLand

logo nintendoland

De Nintendo 64 had Super Mario 64, de Nintendo Wii had Wii Sports. Allebei zijn het games die meteen lieten zien waar, de ‘nieuwe’ console van Nintendo, allemaal wel niet toe in staat was.

In het geval van de Wii Sports, was het voor veel mensen zelfs de reden om de Wii aan te schaffen! Tegelijkertijd met de Wii U kwam NintendoLand in de winkels te liggen. Heeft Nintendo met NintendoLand weer een systemseller als Wii Sports weten te maken? Of is het deze keer niet nodig om een console aan te schaffen, speciaal voor deze game?

De setting van NintendoLand is erg simpel. Je loopt met je zelfgemaakte Mii door een pretpark met de toepasselijke naam: NintendoLand. In dit pretpark zijn verschillende attracties te bezoeken, ieder gebaseerd op een Nintendofranchise. Grafisch is het spel niet echt bijzonder. De graphics zijn strak en erg kleurrijk, maar doet niet iets revolutionairs. Het is bij de attracties duidelijk te zien op welke games ze zijn gebaseerd. Zo loop je in de Zeldaminigame door een bos dat echt een typische Zeldasfeer afgeeft. Dat daarbij de juiste muziek ook nog eens wordt afgespeeld, is alleen maar een groot pluspunt!

Monita

Met NintendoLand heeft de maker het ook voor elkaar gekregen om het meest irritante gamepersonage van de afgelopen jaren neer te zetten. Monita is de gids die je in het begin van het spel alle fijne kneepjes van de attracties uitlegt. Dit zou normaal gesproken niet erg zijn. Maar het feit dat ze een tergend irritante en monotone stem heeft, verpest dit helemaal. Wat nog vervelender is, is dat deze tutorials niet overgeslagen kunnen worden. Het duurt even, maar zodra Monita eindelijk klaar is met praten, is het tijd om het pretpark te verkennen.

Simpel gezegd, is NintendoLand een collectie van twaalf verschillende minigames. De spelletjes zijn te onderscheiden in drie verschillende categorieën: Solo-attracties, Teamattracties en Competitieve attracties. Na het spelen van zo’n minigame krijg je een hoeveelheid munten. Met deze munten kunnen verschillende accessoires voor het park vrijgespeeld worden.

Niet alle twaalf de minigames zijn even leuk om te spelen. Toch is het merendeel erg vermakelijk!
Hieronder beschrijf ik een aantal van de leukere minigames en een aantal van de missers.

plattegrond

Toppers
The Legend of Zelda: Battle Quest
Een spel voor maximaal vijf spelers, waarbij één tot vier spelers met een zwaard (Wiimote) het veld moet ruimen en de ander een pijl en boog (Gamepad) gebruikt. De spelers volgen een lineair pad waarin zij verschillende vijanden moeten verslaan. Dit spel werkt verdraaid goed, het om je heen kijken met de gyroscoop van de Gamepad laat soms wat te wensen over, maar dit is makkelijk op te lossen door de analoge sticks te gebruiken. Het zwaardvechten met de Wiimote is erg simpel en de bewegingen die je maakt worden één op één overgenomen in het spel! Iets waar de laatste Zeldagame (Skyward Sword) iets van kan leren.

Animal Crossing: Sweet Day
Mijn persoonlijke favoriet! Eén speler is een olifantje de andere speler(s) de waakhonden. De speler die het olifantje bestuurd, moet zoveel mogelijk snoepjes verzamelen en deze op een schoteltje leggen. Dit terwijl hij wordt achterna gezeten door de waakhonden. De waakhonden worden bestuurd door de speler met de Gamepad. Deze persoon krijgt twee waakhonden onder zijn hoede, waarmee iedere hond met een analoge stick wordt bestuurd. Dit is in het begin even wennen, maar zodra je het onder de knie wordt dit een zenuwslopend spel!

Balloon Trip Breeze
Deze minigame maakt gebruik van de bijgeleverde stylus. Door korte veegjes te maken over het scherm van de Gamepad, zorg je voor windstoten die een mannetje aan ballonnen over een oceaan leidt. Ondertussen wordt het je lastig gemaakt door haaien en vliegende objecten. Hoe verder je komt, hoe moeilijker de levels worden. Dit zorgt voor erg verslavende gameplay!

zaklampen

Luigi’s Ghost Mansion
Ongeveer hetzelfde concept als de Animal Crossing, alleen kunnen nu beide partijen het offensief aanpakken. De speler met de gamepad bestuurt een spookje, dat uit de handen moet blijven van de jagende tegenspelers. Deze “ghostbusters” zijn gewapend met een zaklamp, en moeten op de tv op zoek gaan naar het spook. Zodra zij hen licht op het spook laten schijnen, gaat er steeds meer van zijn leven af. Gelukkig kan het spook zich ook verdedigen. Zodra hij al sluipend achter een jager is gekomen, kan hij deze vastgrijpen, waarna de jager een leven verliest. Net als bij de Animal Crossing game zorgt dit voor spannende momenten!

Missers
Metroid Blast
Het concept van Metroid Blast is erg simpel. Je vliegt rond in een ruimteschip en moet vijanden neerschieten. Als de besturing dan ook nog eens zou meewerken, zou dit ook een erg gaaf spel zijn geworden. Helaas werkt de gyroscoop niet altijd even goed mee, waardoor het rondvliegen eerder tegenwerkt dan soepel is. De multiplayermodus van Metroid Blast is daarentegen wel leuk. Hierin loopt de ene speler over de grond en de ander vliegt rond, terwijl ze elkaar moeten verslaan.

Captain Falcon’s Twister Race
Een simpel race spelletje dat gebruik maakt van de gyroscoop, van de Gamepad. Door de Gamepad naar links of rechts te draaien, stuur je het ruimteschip over het parcours. Dit spel wist me niet te interesseren, het sturen werkt niet lekker genoeg en de snelheid van de F-Zero games (waar dit op gebaseerd is) ontbreekt.

Takamaru’s Ninja Castle
Dit spel werd al sinds het eerste promofilmpje voor de Wii U gebruikt. Op de Gamepad liggen werpsterren die je, door ze richting de tv te schuiven, op vijanden lanceert. Het is leuk voor eventjes…tot je er achter komt dat het mikken een stuk minder nauwkeurig werkt dan je dacht. Hierbij dacht ik eerst dat ik zelf de Gamepad verkeerd had gekalibreerd, maar dit was niet het geval.


Conclusie

Al met al is Nintendo Land een uitgebreid pakket. Het zal niet de systemseller worden die Wii Sports was, maar dat maakt niet uit. Niet alle minigames zijn even leuk, of werken even goed. Toch heb ik mij heel erg vermaakt met NintendoLand en zijn er een aantal minigames die ik steeds weer opnieuw opstartte. De game laat duidelijk zien tot wat de Gamepad van de Wii U in staat is….nadat Monita eindelijk eens klaar is met praten! Alsjeblieft Nintendo, laat haar nooit meer terugkomen!

Nintendo Land is nu beschikbaar voor de Nintendo Wii U. Ook zit de game gebundeld bij het Wii U Premium Pack.

Recensie: Marc de Haas