De website Written In Music organiseert regelmatig prachtige concerten op bijzondere locaties. Toen ik van ze de uitnodiging kreeg om een optreden van pianist Jef Neve te komen bekijken, zei ik meteen ja.
Jef Neve heeft de afgelopen jaren heel veel muziek gemaakt. Onder andere met zijn trio en zanger José James, maar heeft nu zijn eerste soloalbum gemaakt. De twee concerten in Alkmaar stonden in het teken van dat album dat de toepasselijke titel One heeft.
Schuilkerk
De concerten die Written In Music organiseerde waren in een prachtige, oude schuilkerk in het oude centrum van Alkmaar. Van de twee concerten koos ik voor de matinee om 16 uur. Deze zou wat korter zijn dan het optreden ’s avonds, maar zou wel voor het grootste deel in het teken staan van de muziek op One.
Vier van de elf nummer op het album zijn composities van anderen. Neve begon zijn optreden met de minst bekende, maar technisch wel meest interessante. Lush Life is een compositie van Billy Strayhorn die lange tijd samenwerkte met Duke Ellington. Het stuk toonde meteen aan dat de muziek van Jef Neve niet in een hokje te stoppen valt. Het heeft een stevige basis in zowel klassiek als jazz met daarbij elementen uit pop en minimal. Net als andere hedendaagse pianisten die ik bewonder als Dustin O’Halloran en Nils Frahm doet ook Jef Neve helemaal zijn eigen ding. Zonder overigens direct met deze twee andere pianisten vergeleken te kunnen worden.
Wilde improvisatie
Achter de prachtige vleugel van Fazioli liet Jef Neve horen wat hij allemaal in huis had. Rustige stukken wisselt hij met gemak af met bombastische uithalen of veel, heel veel noten in een wilde improvisatie. Op die momenten zie je dat Neve het meest in zijn element is, omdat hij met zijn mond half zingend/half scattend zijn pianospel volgt. Het is net te zacht om te horen, maar het is wel duidelijk te zien.
De twee andere covers die hij speelt zijn Formidable van Stromae waarin het begin en einde leunt op de melodie en de piano van het origineel en het middenstuk lekker uit de bocht vliegt. A Case Of You van Joni Mitchell is een stuk ingetogener, maar zo’n mooi lied heeft dan ook weinig improvisatie nodig.
Kilimanjaro
De eigen composities aan het einde van het optreden maken de meeste indruk. Flying To Diani Beach is geïnspireerd door de aanblik van de Kilimanjaro vanuit een vliegtuig. Op het album zijn er in dit nummer blazers te horen, maar die worden niet gemist in deze uitvoering. De afsluiter is ook het laatste nummer op het album. Never Give Up gaat over de periode waarin Jaf Neve zijn album aan het opnemen was in de Abby Road Studios. Na een lange dag waarin hij vaak het gevoel had het niet altijd goed gedaan te hebben speelde hij deze melodie om zichzelf te troosten en gerust te stellen. Je hoort dan ook dat deze compositie heel dicht bij Jef zelf staat.
Jef Neve was al een groot talent op de piano, maar laat nu echt goed horen waar hij allemaal toe in staat is. Zowel het optreden als het album nemen nu al een belangrijke plek in tussen mijn muzikale hoogtepunten van 2014.