Het wordt weer voorjaar in Amerika. Niet de hervatting van honkbaltraining, maar het roemruchte SXSW-festival is hier de beste graadmeter dat de maanden van sneeuw en ijs achtergelaten worden. De zomer komt eraan met festivals, gekkigheid, en nieuwe “ontdekkingen van het jaar”. Laat een van de meer “buzzy” artiesten op SXSW dit jaar nou een 24-jarige Nederlander zijn…
Op terugweg van SXSW deed Jacco Gardner gisteravond de Empty Bottle in Chicago aan. Na twee non-descripte shoegaze-openingsbands (blijkbaar is met de terugkeer van My Bloody Valentine dit hele genre een tweede leven toebedeeld) kwam Gardner, begeleid door een gitarist, bassist en drummer, het kleine met kerstlampjes verlichte podium op. Voor een overigens goed gevulde zaal.
Voor de mensen die nog niet al te bekend zijn met de muziek van Gardner: die kan het beste worden omschreven als een terugkeer naar de psychedelica van eind jaren 60. Denk Syd Barrett’s werk met Pink Floyd. Denk latere Beatles.
Eind jaren 60
Zichzelf begeleidend met een aantal analoge orgeltjes werd de “Bottle’ dan ook door de muziek van Gardner omgetoverd in een bijna hippie-achtige gelegenheid, met een publiek dat naast het gebruikelijke punkvolk ook flink wat oudere jongeren bevatte. En dat publiek vond het prachtig. Gardner gaf nog toe dat zijn stem wat te lijden had gehad onder het toerschema, maar geen haan die daarnaar kraaide terwijl het werk van debuutalbum Cabinet of Curiosities de revue passeerde. De band zit eveneens goed in elkaar: lekker op elkaar ingespeeld, mooie vocale harmonieën en met drumfills die zo uit eind jaren 60 leken te zijn getransporteerd.
Valt er dan niets te mopperen? Niet echt. De band is technisch vaardig maar maakt er niet echt een gigantische show van. Wellicht wat visuals voor het vervolg? Mogen wij vloeistofdia’s aanbevelen?
Jacco Kuipers