Recensie: Deadpool (de game)

hangen op de bank

Spider-man, Captain America, Iron Man en Wolverine kennen we wel. Maar naast deze bekende helden heeft Marvel nog veel meer mannen met superkrachten. Deadpool is er één van en krijgt nu zijn eigen game.

Deadpool?

De naam Deadpool zal bij de veel mensen geen belletje doen rinkelen, dus een kleine voorgeschiedenis kan geen kwaad. Huurmoordenaar Wade Wilson doet mee aan het Weapon X-programma. Dit zijn dezelfde proeven waarmee Wolverine zijn vaardigheden heeft gekregen. Bij Wade gaat het echter niet goed en wordt hij krankzinnig. Zelfs zo krankzinnig dat hij een schizofreen is geworden en er twee gezellige stemmetjes in zijn hoofd aan over houdt. Als het op superhelden aankomt, is Deadpool dus ook echt een geval apart. Zo is hij in de gelijknamige comics zich er maar al te goed van bewust dat hij leeft in een stripboek. Continue doorbreekt hij dan ook ‘the fourth wall’ en praat hij met de lezers.

Onderbroekenlol

Ook in het spel van Deadpool is dit het geval. Hij praat tegen de spelers, belt met developer High Moon Studios als hem iets niet bevalt en aan het begin van de game belt hij zelfs even met zijn stemacteur Nolan North (die we weer kennen als onder andere Nathan Drake uit de Uncharted-games). Ieder level brengt weer nieuwe krankzinnige beelden met zich mee. Denk bijvoorbeeld aan het rondspringen over je eigen tekstballonnen, het wakker bitchslappen van Wolverine of de game spontaan laten veranderen in een klassieke Zelda-achtige titel.
Het kwam meerdere keren voor dat ik bulderend zat te lachen voor mijn tv en er zelfs tranen over m’n wangen liepen. De humor is grootschalige en de focus ligt hier dan ook overduidelijk op. Deadpool is knettergek en High Moon Studios weet dat maar al te goed neer te zetten.
In mijn recensie van Guacamelee! had ik het er al over dat ook die game erg grappig was. Deadpool is dit ook en misschien zelfs nog grappiger, maar mist dan weer iets dan Guacamelee! wel had.

zo groot/klein

Gameplay

Want waar ‘Luchadore-game’ ook qua gameplay uitdagend was, is Deadpool dit niet. Het heeft een combat-systeem waarbij hack & slash op de voorgrond staat. Vijanden zijn te verslaan door middel van verschillende combo’s, waarna ze DP (Deadpool) punten achterlaten. Met de DP-punten kunnen vervolgens nieuwe wapens en upgrades gekocht worden. Het is een systeem dat we tegenwoordig in bijna ieder soortgelijk type spel terugvinden. Dat is dan ook het grote probleem van Deadpool. De game voegt qua gameplay namelijk weinig toe aan het genre, dat we tot nu toe nog niet hebben gezien in andere games. Dat wil niet zeggen dat het niet goed is, want de vechtbesturing werkt prima en vloeiend. Dit is niet te zeggen over de platform gedeelten. Hier beweegt, naar mijn smaak, Deadpool iets te snel voor waardoor het nauwkeurige platformen je erg moeilijk wordt gemaakt.

Graphics

Op grafisch gebied is Deadpool ook niet een hoogvlieger. Het doet wat het moet doen en niet meer. De omgevingen zijn net als de gameplay niet iets nieuws. Het ene moment loop je door riolen om vervolgens door gangenstelsels rond te knallen. Mijn Xbox 360 versie van de game had zo af en toe last van een aantal framerate-problemen. Zodra er teveel vijanden of voorwerpen in beeld kwamen, begon het beeld erg te stotteren. Dit probleem werd al minder toen de game niet meer geïnstalleerd stond op de harde schijf. Iets dat juist verholpen zou moeten worden door het installeren van de game.

bouncy castle

Conclusie

Ondanks dat het qua gameplay niets nieuws op tafel brengt, is Deadpool door de grote hoeveelheid humor het spelen zeker waard. Tenminste, als je tegen een flinke lading schunnige en soms seksistische onderbroekenlol kan.

Deadpool is nu verkrijgbaar voor de Playstation 3, Xbox 360 en PC.
Voor deze recensie is de Xbox 360 versie gebruikt.

Marc de Haas