Recensie: Daniel Clowes – De Ideale Man

echte liefde

Striptekenaar Daniel Clowes is een meester in het portretteren van sukkels, nerds en andere types die minder goed geslaagd zijn in het leven. Dit is ook weer het geval in De Ideale Man. Als dan het boek ook nog eens als subtitel ‘Een liefdesverhaal’ meekrijgt weet je van te voren al dat dit geen pure romantiek gaat worden.

De hoofdpersoon heet Marshall. Marshall is door vrienden op een blind date gestuurd, maar op het afgesproken tijdstip verschijnt niemand in het café. Met een glas chocomel in zijn handen mijmert hij over wat er allemaal mis is gegaan. Als dan eindelijk Natalie het café binnenloopt kan Marshall niet geloven dat het allemaal toch gaat gebeuren. Beide hebben moeite om de ander in de eerste aftastende gesprekken de waarheid te vertellen over hun miserabele leven. Uiteindelijk moeten er een saai feest, een overval en een ziekenhuisbezoek aan te pas komen om de liefde echt op te laten bloeien. Overigens is dat niet de liefde die je romantische films ziet, maar de liefde waar mensen als Marshall en Natalie genoegen mee nemen.

Steve Buscemi

Wie de verfilming van Clowes’ boek Ghost World heeft gezien en daar (natuurlijk) de rol van Steve Buscemi uit kan herinneren weet wat voor mensen de strips van Daniel Clowes bevolken. In eerste instantie zul je er hardop om kunnen lachen, maar in tweede instantie zul je merken dat deze figuren dichterbij ons staan dan je denkt. Iedereen heeft wel eens geklungeld in het bijzijn van anderen of gelogen over je afkomst of sociale status. Doordat de hoofdpersonen in dit boek dat constant doen, voel je al heel snel sympathie voor Marshall en Natalie.

Niet alleen de verhaallijn en de mensen die dit verhaal bevolken maken de boeken van Daniel Clowes een genot om te lezen. Ook zijn tekenstijl en zijn bijzondere oog voor detail maken van hem een van de beste vertellers van dit moment. In De Ideale Man weet hij met ogenschijnlijk makkelijke trucjes een perfect passende sfeer op te bouwen: het gebruik van pastelkleuren om het verhaal tijdloos te maken, abstracte paginagrote tekeningen waar Marshall in lijkt te verdwalen of soms een pagina met alleen maar een uitvergrote tekst om aan te tonen dat de auto van Marshall zijn beste tijd heeft gehad.

Menselijker dan dit gaat de liefde niet worden.