L.A. Noire, PS4 en Nintendo Switch Review

beeld uit de game LA Noire

Rockstar Games kennen we voornamelijk van de razend populaire Grand Theft Auto-games, maar zo nu en dan maakt de ontwikkelaar een uitstapje naar iets anders. Zo brachten zij in 2011 L.A. Noire uit, een game waarin je eind jaren ’40 van de vorige eeuw als detective meerdere zaken moet oplossen.

In tegenstelling tot GTA speel je hier juist met de politie.  De game is een stuk serieuzer van toon en bevat veel minder actie, maar door de haast traditionele adventure-achtige gameplay zorgt het voor een unieke ervaring. De game ligt sinds kort opnieuw in de schappen, ditmaal voor de Xbox One, PS4 en Nintendo Switch. We nemen de verschillende versies even onder de loep.

PlayStation 4

Als je kijkt naar de basis, dan krijg je dezelfde game, inclusief alle uitbreidingen die destijds zijn uitgebracht. Grootste verandering in de PS4- en Xbox One-versie zijn dan ook wel de graphics die een opfrisbeurt hebben gekregen. Je ziet nog altijd dat je met een wat oudere game te maken hebt, maar het geheel ziet er iets gelikter en scherper uit. Mocht je een PS4 Pro of Xbox One X hebben staan, dan is het ook mogelijk om de game in 4K te spelen.

Doordat de game nog vrijwel hetzelfde is gebleven, neemt het ook de elementen met zich mee die destijds wat opvielen. Zo zijn de reacties van hoofdpersoon Cole af en toe wat overdreven en niet geheel wat je met jouw keuze bedoelde. Het unieke aan L.A. Noire is namelijk dat jij de verdachten dient te ondervragen. Met bewijzen die je op de crime scene hebt gevonden kom je al een heel eind, maar waar de game in uitblinkt zijn de gezichtsanimaties. Rockstar heeft de gezichten van de verschillende acteurs opgenomen, waardoor je iedere rol met de ogen of verdachte blik letterlijk van het gezicht kan aflezen. De keuzes die je kunt maken zijn ietwat veranderd vergeleken met het origineel, waardoor de keuzes van Cole al iets meer tot z’n recht komen, maar alsnog kan hij onverwacht met een kort lontje uit de hoek komen, terwijl dit niet echt bij het gesprek past.

Dit zijn slechts kleine minpuntjes, want de rest van het acteerwerk is top notch. Het zorgt ervoor dat je in combinatie met het sterke achtergrondverhaal een gave game voorgeschoteld krijgt uit een tijd en setting die we normaal gesproken alleen in films zien.

Nintendo Switch

Bijzonder is verder dat de game ook is uitgekomen voor Nintendo’s nieuwste console. Het is lang geleden dat er een Rockstar-game verscheen op een platform van Nintendo (de laatste keer was in 2009). Om te zien dat de ontwikkelaar een wat oudere game hierop uitbrengt is een interessant gegeven. Als de game namelijk succesvol blijkt te zijn, wat zou ze dan tegenhouden om grotere titels zoals GTA hier ook naartoe te brengen?

De overgang naar de hybride console zelf is in ieder geval al geslaagd, dus daar hoeft het niet aan te liggen. Ook hier krijg je dezelfde game als in 2011 voorgeschoteld, zoals op de PlayStation 4 en Xbox One, maar voor deze versie is nog iets verder uitgepakt met kleine extra’s. Zo kan je het touchscreen gebruiken als je in handheld mode speelt en de gyroscopen van de joy-cons om de camera te besturen als je met de twee losse controllers speelt. Leuk dat dit is toegevoegd, maar zelf heb ik er op geen enkel moment gebruik van gemaakt.

beeld uit de game LA Noire

Wel levert de game op grafisch gebied wat in als we hem gaan vergelijken met de versie van PS4 en Xbox One. De framerate is tijdens actiescènes minder stabiel en de omgevingen worden soms op het laatste moment ingeladen. Desalniettemin is het indrukwekkend om de gezichtsanimaties – en überhaupt een Rockstar game – te zien op de Switch. Nog een belangrijk iets om te vermelden: Als je de game aanschaft, dien je een micro SD kaartje te hebben. De game zelf is te groot om op het interne geheugen van de Switch te passen.

Conclusie

Waar sommige games de tand des tijds niet goed doorstaan, is dit bij L.A. Noire niet het geval. Hoewel sommige gezichtsuitdrukkingen wat overdreven zijn, is het achterliggende systeem ook nu nog indrukwekkend en vertelt de game een interessant achterliggend verhaal wat je bezighoudt tot het eind. Daarbij is het simpelweg indrukwekkend om de titel te zien draaien in de handheld modus van de Nintendo Switch.