Van 22 januari tot en met 2 februari 2020 is de 49ste editie van het International Film Festival Rotterdam. Het programma is dit keer uitgebreider dan ooit. Wij wijzen je daarom alvast een beetje de weg.
Wie het festival bezoekt, kan heel veel kanten op. Er zijn interessante films met bekende regisseurs die op het festival vaak ver voor de reguliere release te zien zijn. Denk aan Little Women van Greta Gerwig of The Lighthouse van Robert Eggers, maar het is zeker aan te raden om je te laten verrassen door wat er nog meer te zien is. Tijdens een speciale dag in de Rotterdamse bioscoop KINO, die rondom de internationale persconferentie was opgetuigd, maakten we kennis met de volle breedte van het programma en mochten we al twee films zien.
Drama Girl
De eerste film is onderdeel van de Tiger Competition, een plek waar beginnende filmmakers een kans krijgen om zich aan het festivalpubliek te presenteren. Vanwege het hoge niveau van de deelnemers doen er dit jaar 10 films mee in plaats van 8. Wij zagen het geweldige Drama Girl van Vincent Boy Kars. In deze film zien we de twintiger Leyla die net de dood van haar vader en het einde van een relatie achter de kiezen heeft. Door zichzelf te spelen samen met professionele acteurs proberen zowel Leyla als de regisseur zaken uit het verleden te verwerken.
Tijdens Drama Girl lopen de vele manieren waarop je als filmmaker een verhaal kunt vertellen op bizarre wijze door elkaar. Het is geen speelfilm of documentaire, maar allebei en zelfs meer dan dat. Echte emoties en humorvol acteerwerk wisselen zich af op een manier die uniek en verfrissend is. Drama Girl is één van de betere Nederlandse films die ik de laatste tijd gezien heb.
Mozambique
Verder zag ik de openingsfilm van het festival: Mosquito van João Nuno Pinto. De Portugese regisseur baseerde het verhaal deels op de belevenissen van zijn eigen grootvader die als 17-jarige jongen in de Eerste Wereldoorlog in Mozambique terecht kwam. In de film zien we zijn leeftijdsgenoot Zacarias die malaria krijgt en daardoor niet met zijn peloton mee kan naar het front. Hij besluit na een tijd toch te gaan en wandelt in zijn eentje door de woeste natuur. De leegheid van het land, de koortsdromen door de malaria en de onzichtbare oorlog maken van de reis een bizarre hallucinante trip.
Deze films zijn slechts een topje van de ijsberg. Het beste is om voor het festival een of meerdere dagen vrij te nemen, een film te kiezen die je echt graag wil zien en daaromheen wat verrassingen uit het programma te kiezen. We noemen daarom nog wat films of onderdelen waarvan we denken dat ze meer dan de moeite waard zijn.
Parasite
Zo is er bijvoorbeeld een masterclass van regisseur Bong Joon Ho die met Parasite misschien wel beste film van 2019 maakte. Op IFFR 2020 komt hij niet alleen aan het woord, maar is er ook een unieke vertoning van Parasite in zwart-wit. Bong Joon Ho zal je vervolgens uitleggen waarom deze versie zo bijzonder is.
Het werk van David Cronenberg was al vaker te zien op het festival, maar niet op de manier waarop zijn klassieker Crash vertoond zal worden. De muziek uit de film van Howard Shore zal live worden uitgevoerd door een orkest met daarin onder andere zes gitaristen. Een unieke ervaring voor de liefhebbers van Cronenberg en/of Shore.
Robby Müller
Naast de Tiger Competition is er dit jaar ook een nieuwe prijs: de Robby Müller Award. Deze gaat naar bijzondere beeldmakers (dat kan een filmmaker, videokunstenaar of Director of photography zijn). De prijs gaat dit jaar naar Diego García. Deze cameraman werkte onder andere met Carlos Reygadas en Apichatpong Weeresatekul. Van Müller zelf zal een expositie met Polaroids te zien zijn.
Ieder jaar zet het IFFR een aantal filmmakers in de spotlight. Dit keer is het onder andere No Wave-regisseur Beth B. Van haar is onder andere een zeer interessante documentaire over zangeres Lydia Lunch te zien. Een andere focus ligt op filmmakende collectieven. Een bijzondere die we graag willen uitlichten is The Ummah Chroma waarvan saxofonist Kamasi Washington het bekendste lid is. In Het Nieuwe Instituut presenteren ze G/D THYSELF: Spirit Strategy On Raising Free Black Children. Zelf noemen ze deze installatie een rituele ruimte waarin beeld en muziek een belangrijk verhaal vertellen.
Het grootste deel van het programma van het IFFR is nu te bekijken op de website.
