De schilderijen van Laura Lancaster roepen direct heel veel emoties en meningen op. Ze zijn druk, ruig, onscherp, maar toch realistisch en vooral heel dynamisch.
De bewust slordige manier waarop Lancaster de dikke vegen olieverf aanbrengt laat de beelden spreken ondanks dat de afbeelding niet helemaal duidelijk is. Juist die dynamiek vertelt een groot deel van het verhaal op het doek. Ze zorgen voor emoties als onzekerheid en angst. Zeker omdat in de basis de afbeeldingen zelf heel erg alledaags zijn.
