Days Gone: schieten op de Freakers

Days Gone Review

2018 was door grote exclusieve games als God of War, Shadow of the Colossus, Detroit en Spider-Man één van de belangrijkere jaren voor de console. Dit jaar is die lijst met grote titels een stuk korter, maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Days Gone is een titel die al een aantal jaar geleden door Sony is getoond tijdens de E3 en vanaf deze week beschikbaar is.

Langzamerhand kennen we het wel: een virus breekt uit, zombies/aliens/monsters/ander gespuis neemt de aarde over en de apocalyps barst los. In Days Gone zijn de “Monsters of the Week” Freakers, mensen die aangepast zijn naar zombie-achtige krankzinnigen. Hebben we hier dan te maken met de zoveelste zombie-game? Ja en nee. Het gaat hier namelijk niet om de trage jongens die we kennen uit bijvoorbeeld The Walking Dead, maar ze zijn eerder te vergelijken met de snelle renners uit World War Z die in grote getale samenwerken. Hoewel ze een groot gevaar voor jou zijn, kan je ze door een beetje tactisch te spelen ook tegen vijandelijke kampen met gewone mensen gebruiken. Zoals het hoort in een post-apocalyptische wereld zijn de monsters namelijk niet per se de grootste monsters, waar een overlevend mens nog gevaarlijker kan zijn.

Bikers

Daarnaast weet het opengetrokken blik biker-verf een unieke touch te geven aan het geheel, niet alleen qua vibe, maar ook de gameplay; de motor van hoofdpersoon Deacon is namelijk een belangrijk onderdeel. De wereld van Days Gone is mooi en levensgevaarlijk, maar tegelijkertijd groot. Je makkelijk kunnen manoeuvreren tussen de bomen en verschillende roadblocks is een vereiste en daar wordt met de motor goed op ingespeeld. Waar de motor goed voor jou zorgt, is het belangrijk dit vice versa te doen. De motor valt te upgraden, maar heeft ook het nodige onderhoud nodig wanneer je er te ruig mee doet en dient bijgetankt te worden. Heb je niet genoeg ‘scrap’ geplunderd, of is er net geen tankstation of losse jerrycan in de buurt, dan kan het zomaar voorkomen dat je een flink stuk moet lopen alvorens je weer je motor rijklaar kan maken. Iets wat je liever niet hebt als je achterna gezeten wordt door een grote horde Freakers.

De gameplay van de open wereld doet niet per se iets nieuws, maar weet genoeg variatie te hebben om niet eentonig te worden. Zo zijn er naast de verhaalmissies genoeg sidemissions, kampen om te veroveren, collectibles te verzamelen en wordt je zo nu en dan geattendeerd op speciale gebeurtenissen die het onderzoeken waard zijn.

De grootste verrassing kwam voor mij nog wel op het gebied van de verhaalvertelling. Al vanaf de aankondiging verwachtte ik een game verwacht waarbij de focus puur lag op de gameplay en de hordes aan zomb..uhh.. Freakers-gimmick en niet zo zeer op het verhaal. Daarvoor in de plaats kreeg ik een diepgaand verhaal, met personages die verrassend interessant waren. Met name de band tussen Deacon en zijn liefje Sarah die een groot gedeelte via flashbacks verteld worden zijn aandoenlijk en geven ook het verhaal een lichtpuntje in de post-apocalyptische wereld.
Days Gone Review

Bugs en framedrops

Vooralsnog ben ik erg positief, maar tegelijkertijd heb ik lange tijd niet zoveel plezier gehad met een game waar ik me op hetzelfde moment zo kon ergeren. Days Gone zat op het moment van reviewen namelijk vol met bugs en framedrops. Het gros hiervan zijn kleine irritaties zoals missende icoontjes op de minimap of totaal ontbrekende textures waardoor vlammen onzichtbaar zijn (en je dus opeens in de brand kan staan), maar tijdens het spelen heb ik hardnekkige problemen gehad. Een goed voorbeeld kwam na een flinke botsing waarbij ik van mijn stalen ros afvloog, en deze kwijt was. Nu is er ten alle tijden een handig icoontje op de minimap waardoor je hem makkelijk terug kan vinden, maar zelfs terwijl ik er bovenop stond was de motor nergens bekennen…totdat ik naar beneden keek waar een rookpluimpje en een stuur uit het asfalt stak. Waar de motor toch een vrij cruciaal onderdeel is van de gameplay had ik maar een oplossing: doodgaan, een vorig savepunt laden, of de game opnieuw opstarten. Met name de laatste optie is vervelend omdat de game opstarten vrij lang duurt.

Desalniettemin bleef ik de game met plezier spelen en nam ik deze irritaties voor lief, juist omdat de gameplay en het verhaal goed in elkaar zitten. Daarbij helpt het ook dat ontwikkelaar Bend Studio constant bezig is met de game te voorzien van patches. Tijdens het review-proces alleen al kwamen er al een flink aantal voorbij.

Conclusie

Days Gone heeft de potentie om op menig eindejaarslijstje te komen, ware het niet dat de game op dit moment geplaagd wordt door irritante bugs en framedrops. De game is absoluut speelbaar en het wist mij dagelijks terug te trekken in de wereld, maar de oneffenheden zijn niet te ontkennen. Dit zijn gelukkig dingen die verholpen kunnen worden met patches en ik hoop dan ook dat Bend hier werk van gaat maken.

Days Gone is vanaf 26 april exclusief beschikbaar voor de PlayStation 4

Marc de Haas

Days Gone Review