Moerstaal is de naam van een festival in theater De Kleine Komedie in Amsterdam waar vier bands optraden die in een dialect van het Nederlands zingen.
Op het podium stonden achtereenvolgens Bökkers (Sallands), Fixkes (Antwerps), Swinder (Gronings) en broeder Dieleman (Zeeuws-Vlaams). Samen lieten ze horen hoe divers de Nederlandse taal is.
Bökkers
De dag ervoor stond de band nog in een feesttent in Holten hun liedjes over zuipen en lekkere wijven te zingen. Tijdens het theaterdebuut pakte Hendrik Jan Bökkers het muzikaal een stuk subtieler aan: akoestische gitaar en piano zijn de enige begeleiding.
Natuurlijk is de keuze van de setlist aangepast aan de setting, maar toch krijgt het Amsterdamse publiek een mooi inkijkje in de wereld van Bökkers waar het bier altijd goed smaakt en waar het in de kroeg gezelliger is dan thuis. De eerlijke recht-voor-zijn-raap teksten van Hendrik Jan Bökkers werken ontwapenend en weten het publiek makkelijk in te pakken. Zeker als het hilarische Jezus en een Nederlandstalige cover van Cocaine Blues van Johnny Cash voorbij komen.
Fixkes
Deze Vlaamse band pakt het anders aan en verschijnt in volledige bezetting op het podium, maar kiest wel voor een semi-akoestische setting. Ook hier is de setlist aangepast, waardoor het prachtige Ongelukkig de opener is.
Opvallend is dat het publiek veel van de liedjes niet kent, maar de band direct omarmt. Vooral de tekstuele grappen in Buitenmens (waarvan ik tot vanavond niet wist dat het een cover van The Lemonheads is) en Koriander van den Turk doen het erg goed in het theater.
Swinder
Na een pauze is het de beurt aan de Groningse afvaardiging. Swinder is ook met de complete band naar Amsterdam gekomen. Voor mij zijn de teksten van deze band het lastigst te verstaan, maar dat doet gelukkig niets af aan de prachtige muziek.
Waar voor de pauze de humor in de teksten een grote rol speelde draait het in het tweede deel voor een groot deel om de mooie vorm waarin de liedjes zijn gegoten. Vooral de momenten waarin de cello zijn te horen zijn bijzonder fraai. Voor mij is Swinder de (her)ontdekking van de avond. Ik heb van alle bands minstens een album in bezit, maar die van Swinder moet ik dus echt even aandachtiger gaan beluisteren.
broeder Dieleman
Aan broeder Dieleman de eer om de avond af te sluiten. Ik heb Tonnie Dieleman en zijn band al een paar keer live gezien en dat was altijd in een andere bezetting. Dit keer is dat niet anders. broeder Dieleman is vanavond een trio.
De eerste drie bands van de avond kozen bewust om zittend te spelen in het theater, maar deze band blijft staan. Met de mooi gezongen traditional Klein Zieltje hebben ze meteen de aandacht en deze blijven ze tot het einde vasthouden. Zelfs als het halverwege mis gaat als de draagband van de banjo van Tonnie Dieleman losschiet. Precies middenin een prachtig (voor mij nieuw) lied over de priester van de St. Barbarakerk in Breskens. Ook met de doorbroken spanning blijft dit lied indrukwekkend.
Aan het eind van de avond kan alleen geconcludeerd worden dat onze moerstaal iets is waar we trots op moeten zijn en dat er heel veel manieren zijn waarop gevoelens naar muziek vertaald kunnen worden. De ochtend voor dit minifestival was in het nieuws dat de Nederlandse radiozenders te weinig Nederlandstalige muziek draaien. Mochten de DJ’s de schade in willen halen, dan weet ik nog vier erg goede bands.