Recensie: Heideroosjes – CEASE-FIRE

heideroosjes

Het mag inmiddels bekend zijn; Heideroosjes stopt na 23 jaar. In die 23 jaar hebben ze bereikt wat maar weinig Nederlandse bands gelukt is. Wat bijvoorbeeld?

Vier keer Pinkpop, vier keer Lowlands, alle Belgische festivals, succesvolle tours door heel Europa, plaat opgenomen in de Verenigde Staten, theatertour, een Edison winnen, tour door Japan en last but not least… Een nummer opnemen met Gerd Leers! Wie wil dat nou niet?

Alle gekheid op een stokje. Heideroosjes is altijd al het ultieme schoolvoorbeeld geweest van overal schijt aan hebben. Dus waarom dan op een saaie manier een punt achter je carrière zetten? Nee, dan Heideroosjes. Stoppen, maar dan niet zonder een laatste album. En wat voor een album is het geworden! Zoals we ze kennen: harde, Nederlands- en Engelstalige, voor de gelegenheid handenvol autobiografische, tracks rammen je gehoorgangen in. Heerlijk.

Waardige afsluiter

Het album is een waardige afsluiter van een imposante carrière van vier oer-Hollandse knapen. Tot Hier! spreekt voor zich; hier eindigt het, het is mooi geweest. Weg van de meeste weerstand beschrijft hoe de band vroeger klein begonnen is en hoe ze uitgegroeid zijn tot wereldreizigers en Road of Mistakes laat zien dat het muzikantenbestaan niet altijd over rozen gaat. Met Burka Blues en Dan zal ik mijn bakkes houwe! gaan ze als vanouds tegen alle stompzinnige regels en religie-sores in Nederland in.

De Heideroosjes doen dus gewoon weer waar ze goed in zijn: snelle punkrock met een boodschap de wereld insturen. Dit album is meer dan een waardige afsluiter van een grootse carrière. Heideroosjes neemt afscheid met een knal. Tot hier.

Niels van den Berg