Recensie: Danny Collins

Al Pacino is Danny Collins

Danny Collins is een rockster op leeftijd. Er ontbreekt hem schijnbaar aan niets: geld, roem en een trophy wife, maar dan verschijnt er een brief uit het verleden van een heel bijzondere afzender.

De film is het regiedebuut van Dan Fogelman die de scenario’s schreef voor films als Crazy Stupid Love en Cars. Voor de hoofdrol weet hij niet minder dan Al Pacino te strikken die met zichtbaar plezier de ietwat uitgerangeerde rockster Danny Collins speelt. Zijn leven lijkt perfect en is hooguit wat saai, maar een verjaardagscadeau van zijn manager zet zijn leven op zijn kop.

Brief van John Lennon

Dat cadeau is een brief die John Lennon in 1971 aan Danny schreef. Het gaat over omgaan met roem en bevat het advies van John aan Danny om hem eens op te bellen voor een goed gesprek. De brief zet Danny aan het denken en hij besluit zijn leven drastisch te veranderen. Hij cancelt zijn tour en pakt het vliegtuig naar de andere kant van het land. Daar ontmoet hij nieuwe mensen en oude bekenden die zijn leven nog verder op zijn kop zetten.

Danny Collins is even iets heel anders dan het blockbustergeweld dat je normaal gesproken in deze tijd in de bioscoop ziet. De film is een knappe mix van humor en drama en heeft later in het verhaal een mooie, menselijke kant. Danny Collins bewijst dat een film met een goed verhaal en sterk acteerwerk geen ontploffingen, achtervolgingen en CGI nodig heeft.

Al Pacino is Danny Collins