Recensie: John Grant, Openluchttheater Caprera Bloemendaal

John Grant in Bloemendaal

Dat we fan zijn van John Grant moge duidelijk zijn. Dit is het 9de artikel op Mixed Grill dat over hem gaat of waarin zijn naam voorbij komt.

Dit keer willen we graag onze mening geven over het concert dat de Amerikaanse zanger gaf in Openluchttheater Caprera in Bloemendaal, een van de mooiste concertlocaties van Nederland. Caprera ligt als een amfitheater uitgegraven in een hoge duin. Waar je ook gaat zitten, het zicht en het geluid is altijd goed.

Na een opwarming van de sympathieke Yori Swart was het klokslag 9 uur tijd voor John Grant en zijn band. Die begeleidingsband is de laatste jaren flink gegroeid. Toen wij John Grant voor het eerst zagen had hij 1 extra muzikant bij zich, nu waren dat er 5. Dit zorgde voor een extra gelaagdheid en dynamiek in een aantal nummers.

John Grant in Bloemendaal

De set was goed opgebouwd met wat rustige nummers als Vietnam, It’s Easier en I Wanna Go To Marz aan het begin. Daarna volgde het elektronische werk van het laatste album waarbij vooral Black Belt een stevig arrangement had. De beats en bassen dreunden lekker en vormden een mooi contrast met de klassieke pop van de rest van de nummers.

De finale kwam, zoals gewoonlijk vlak voor het einde met het prachtige Glacier dat Grant opdroeg aan alle rouwende Nederlanders en Queen of Denmark. In de albumversie van dat laatste nummer zitten al een paar stevige muzikale uithalen, maar deze liveversie ontspoorde pas echt flink met brommende synths en gierende gitaren. Zwaar indrukwekkend. De toegift bestond vervolgens uit een paar mooie liedjes solo achter de piano en de allerlaatste met band. Opvallend was dat in deze toegift twee nummers van John Grant’s oude band The Czars zaten: Drug en Paint the Moon.

Het blijft geweldig om een ras-entertainer als John Grant aan het werk te zien. Zijn combinatie van messcherpe teksten, een geweldige stem en goede arrangementen heeft gezorgd dat hij er zeer zeker weer nieuwe fans bij gekregen heeft. Stiekem hopen we op een volgend optreden op Into The Great Wide Open waar hij zeker niet zal misstaan en dat dezelfde soort sfeer heeft als theater Caprera.