Verslag van het IFFR: Ace Attorney en Hugo

ace01

Het filmfestival in Rotterdam is weer begonnen. Op vrijdag 27 januari gingen we langs om twee films te bekijken waar veel mensen naar uit hebben gekeken. We begonnen ons bezoek aan het IFFR met niets minder dan een wereldpremière.

Miike Takashi was zelf aanwezig om zijn nieuwste film kort toe te lichten. Hij waarschuwde het publiek van te voren door te stellen dat in deze film geen moedermelk, doorgezaagde lichamen en doorboorde ogen voorkomen. Je kunt dus stellen dat Ace Attorney behoorlijk afwijkt van het werk dat we hier kennen van Takashi.

Bizarre kapsels

Ace Attorney is gebaseerd op een spel voor de Nintendo DS waarin je een advocaat speelt die verdachten moet vrijpleiten. In de film keren veel bekende personages uit de game terug. De regisseur heeft er voor gekozen dat deze lijken op in anime-stijl getekende figuren uit het spel. Het gevolg: bizarre kapsels en outfits. Omdat de film behoorlijk getrouw de verhaallijnen uit de games volgt, is deze op het witte doek vaak vergezocht en bizar. Daar moet je van houden. Als je de game wel eens hebt gespeeld is het allemaal een stuk duidelijker en begrijpelijker.

Gelukkig zit de film wel vol met genoeg (Japanse) gekkigheid dat het boeiend blijft om te kijken. Zo duikt er een kaketoe op als getuige in de rechtszaal, is er een sprake van een groot monster in een meer en beschikt de rechtbank over steampunk-achtige technische snufjes. Al met al is dit wel een film voor de liefhebber. Het grote publiek zal hier weinig mee kunnen.

hugoreview

De tweede film die we zagen was de eerste 3D-film van niemand minder dan Martin Scorsese. Ook hij heeft een film gemaakt die je niet direct verwacht als je naar de rest van zijn oeuvre kijkt. Hugo zou je een familiefilm kunnen noemen. De film is geschikt voor alle leeftijden en de algehele verhaallijn is simpel, maar Hugo ontstijgt op heel veel fronten het niveau van de gemiddelde familiefilm. Scorsese heeft heel goed op alle details gelet. Dat begint al bij de cast. De twee kinderen die de hoofdrol spelen doen dat erg goed. Ben Kingsley en Christopher Lee zijn oudgedienden die zelden teleurstellen en Sacha Baron Cohen zorgt voor een grappige noot. Daarnaast is ook nog kort Jude Law in de film te zien.

Puzzel

Het verhaal volgt de jonge Hugo Cabret die na het overlijden van zijn vader in een station woont. Daar moet hij achter de schermen de klokken opwinden. Het enige aandenken aan zijn vader blijkt de basis te zijn voor een avontuur dat doet denken aan het boek Extreem Luid en Ongelooflijk Dichtbij. Langzaam maar zeker weet Hugo een puzzel te ontrafelen dat wonderbaarlijke gevolgen heeft.

De film speelt in het Parijs in de jaren 30 van de vorige eeuw. De 3D-beelden van de stad zijn soms net iets te veel CGI, maar bovenal prachtig. Een van de knapste dingen aan Hugo is dat Scorsese geen enorm spektakel nodig heeft om de 3D overtuigend en spectaculair te maken. Waar veel films het moet hebben van overbodige ontploffingen of scenes die niets aan het verhaal toevoegen is in Hugo de hectiek van een station en het binnenwerk van een klok al genoeg om de kijker te verbazen. De film telt eigenlijk maar 1 echte actiescène en dat is een prachtige verwijzing naar de beroemde treinramp op Gare Montparnasse.

Begindagen van de cinema

Naast de goede cast, de prachtige cinematografie en het spannende en ontroerende verhaal is er nog 1 heel belangrijk punt dat Hugo tot een hele goede film maakt. Het is een prachtig eerbetoon aan de cinema. Langzaam maar zeker schuift Scorsese dit thema steeds verder naar de voorgrond in de film. Dat begint als Hugo en Isabelle stiekem in de bioscoop naar de beroemde scene van Harold Lloyd en de klok kijken. Later spelen de films uit de begindagen van de cinema een hele grote rol. We willen niet te veel verklappen van het verhaal maar filmpionier Georges Méliès speelt een grote rol in de film.

Scorsese weet de magie van de films van Méliès heel goed te vertalen naar cinema anno 2012. Hij durft het zelfs aan om beroemde filmpjes van 100 jaar geleden om te zetten naar 3D. Op dat moment zit je allang niet meer naar een familiefilm te kijken, maar ben je ondergedompeld in de magische wereld van film.