Recensie: AfroCubism

albumcover

Neem de Buena Vista Social Club en voeg daar de beste muzikanten uit Mali aan toe en je hebt AfroCubism. Dat is de korte versie van een onwaarschijnlijk muzikaal verhaal. De lange versie is nog specialer.

Het verhaal begint in 1996 als Nick Gold van platenlabel World Circuit op het idee komt om de beste muzikanten uit Mali en Cuba samen een album te laten opnemen. Door problemen met visa arriveren de Afrikanen nooit in Cuba en besluit men aldaar onder de noemer Buena Vista Social Club een album op te nemen. De rest is muziekgeschiedenis.

Niet meer in leven

Ruim 10 jaar later kan Gold het oorspronkelijke idee niet loslaten en waagt een nieuwe poging. Met als gevolg dat in 2008 de opnamen beginnen voor AfroCubism. Van de genodigden van het eerste uur zijn er helaas een aantal niet meer in leven, maar ondanks dat weet Nick Gold toch een indrukwekkende line-up te regelen voor deze plaat. De afvaardiging van Cubaanse kant bestaat uit Eliades Ochoa (de Cubaanse Johnny Cash) en zijn band Grupo Patria. De Malinezen bestaan uit Bassekou Kouyate, Djelimady Tounkara, Toumani Diabaté, Kasse Mady Diabaté en Lassana Diabaté.

De Cubaanse muziek mag dan bekender zijn (mede dankzij Buena Vista Social Club), de Malinese behoort volgens kenners tot de meest interessante wereldmuziek. En AfroCubism bewijst dat de muziek uit beide landen verrassend goed bij elkaar passen. De bekende laid-back Cubaanse muziek krijgt vanuit Mali heel veel diepgang mee. Exotische instrumenten als de kora, de n’goni en de balafon zorgen voor complexiteit en spanning in de composities. Een goed voorbeeld daarvan is de Cubaanse klassieker Guantanamera. Deze staat in een instrumentale versie op het album en bestaat eigenlijk uit 4 minuten van briljante solo’s op de meest uiteenlopende snaarinstrumenten.

De Cubaanse muziek is na het succes van Buena Vista Social Club heel populair geworden, hopelijk gaat dit album hetzelfde doen voor de muziek uit Mali.